జగమంతటికీ శ్రీరాముడే రక్ష
చెల్లికి మాత్రం అన్నయ్యే శ్రీరామరక్ష!
అన్నయ్యకి తాను చెల్లి
తమ్మునికైతే ఆమే తల్లి!!
ఆ అనుబంధాన్ని గుర్తు చేస్తూ, సోదరభావాన్ని పెంచేదే రక్షాబంధనం!!!
అన్నాచెల్లెళ్లకి, అక్కాతమ్ముళ్ళకి,
ఆడవాళ్ళని అక్కాచెల్లెళ్ళుగా భావించే అన్నాతమ్ముళ్ళకి
రక్షాబంధన శుభాకాంక్షలు!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
కనుచూపు మేరలో పచ్చదనం
కాలుష్యం దరిచేరని వాతావరణం
ముంగిట్లో పూల మొక్కలు
పెరట్లో పళ్ళ తోటలు
ఇంటి ముందే సాగర కాలువ
ఆమడ దూరంలో సంగమ చెరువు
కల్తీ కలవని పాలూ పెరుగు
మందే ఎరుగని పళ్ళూ కూరలు
అప్పుడే పట్టిన చేపల పులుసు
అక్కడే కత్తిన నాటుకోడి వేపుడు
నిన్నే తెంచిన బీర కూర
మొన్నే ఈనిన గేదె జున్ను
సన్నగా తురిమిన లేతకాకర
మెత్తగా నూరిన కరివేపాకు
గడ్డ పెరుగు
కొసరి వడ్డన
ఆహా! స్వర్గం మరెక్కడో లేదు
నిజామాబాదుకు పడమర
పాతిక కిలోమీటర్ల దూరాన
పల్లెంపాటివారి ఆతిథ్యంలో!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
ఈ దేశంలో అట్టి పార్కు మరోటి లేదని
ఎంతోమంది నాకు పట్టి పట్టి చెప్పగా
చిన్ననాటి స్నేహితులతో జట్టుకట్టి
ఓ మినీవాను బాడుగ కట్టి
పట్టుమని మూడు గంటలైనా గడవకముందే
చేరుకున్న ఆ చిట్టడవే
కట్టి పడేసే అందాల యూసమేట్టి యూసమేట్టి
పార్కునంతా కలియ జుట్టి
మిట్టమధ్యాహ్నమైనా సరే
పట్టువదలని విక్రమార్కుల్లా
దట్టమైన చెట్టు నీడల సాయంతో
మెట్టు మెట్టు ఎక్కుతూ
ఎట్టకేలకు కొండపైకి చేరుకుంటే
కళ్ళకు కట్టిన ఆ ఎత్తైన జలపాతాలతో
నిరంతరం ఘోషించే యూసమేట్టి యూసమేట్టి
ఉరుకుల పరుగులతో బిరబిర జారే జలపాతాలను చూసినప్పుడు జాలువారిన ఈ చిరుకవితే: జలపాతాలు
కరిగే మంచు ఉరికే నీరు
మానవజాతికి వెలుగును ఇచ్చే శక్తిని దాచుకు
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
మింటిని వదిలి నేలకు ధారగ
శిలలను నురగల అభిషేకించగ
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
ఎగసే తెంపరి తుంపర మేఘం
నల్లని మబ్బుకు బాటలు వేయగ
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
నురగల పరుగుల వేగం పెరగగ
చెట్టూ పుట్టా రాయీ రప్పా అన్నీ కలుపుకు
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
కొండను చీల్చుకు బండను పెగల్చుకు
వచ్చే తొలకరి మొక్కలకాయువు పోస్తూ
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
నిటారు చెట్లే నిలువెత్తు సాక్షిగ
దశదశాబ్దాల నిరంతర ప్రవాహమై
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
కొండలైన కరిగేలా బండలైన జారేలా
ప్రతాపాల ప్రవాహమై అలుపెరగక
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
అడ్డొచ్చే రాయెంతెత్తుంటే అంతెత్తుకు లేస్తూ
మొండి కొండలను తప్పుకు పోతూ ఏదేమైనా
పదండి ముందుకు పదండి తోసుకు
అందాల మకరందాల నిలయమే కాదు.. ఎన్నో జీవితసత్యాలను కూడా నర్మగర్భంగా చెప్పే యూసమేట్టి యూసమేట్టి!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here..
పల్లెలు వదిలి పట్నాలెళ్తే, అవి ఉద్యోగాలు!
పట్నాలు వదిలి పల్లెలకొస్తే, అవి పండుగలు!
సాలుకి ఒకసారైనా ఊరంతా కలిస్తే, అదే సంక్రాంతి!
పల్లెకు పూర్వ వైభవం తెచ్చే ఆ క్రాంతే, మకర సంక్రాంతి!
మీ ఊళ్ళో ఉన్నా ఏ ఊళ్ళో ఉన్నా, ఈ సంక్రాంతి మీ ఇంట సుఖశాంతుల క్రాంతులు విరజిమ్మాలని ఆశిస్తూ..
సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
నాలాంటి ఒక సగటు తెలుగు భాషాభిమానికి, ఇలాంటి వేడుక ఒక పండుగతో సమానం!
దీనిని ఇంత అట్టహాసంగా జరిపించటం ఆశ్చర్యకరం!
అలాంటి వేడుకని ప్రత్యక్షంగా తిలకించే అవకాశం రావటం నా అదృష్టం!
తెలుగు భాష సంరక్షణకి ఎవరు నడుం బిగించినా, అది అభినందనీయం!
ఇంత పెద్ద వేడుకలో చిన్న చిన్న పొరపాట్లు సహజం, క్షమార్హం!
కానీ, భాషకి ప్రాంతీయతని ఆపాదించడం అన్యాయం!
ఎల్లలు లేని భాషకి గిరి గీయాలనుకోవడం మూర్ఖత్వం!
పోతన, సోమన, కాళోజీ, సినారె, దాశరధి, సురవరం..
ఇదివరకూ నాకు తెలుగు కవులుగానే పరిచయం..
కానీ, వారు తెలుగు కాదు.. తెలంగాణా కవులని చెప్పిన సదరు సభా నిర్వాహకుల నిర్వాకం, ఆ మహా కవులని అవమానపరచడం!
మరెందరో తెలుగు సాహితీవేత్తలని ప్రాంతీయవాదంతో ఉద్దేశ్యపూర్వకంగా విస్మరించడం, తెలుగు సాహిత్యాన్ని అగౌరవపరచడం!
ఆంగ్లగాలికి రెపరెప లాడుతున్న తెలుగుదివ్వెను కొండెక్కకుండా చూసుకోవడం మనందరి కర్తవ్యం!
అందుకు, తెలుగుకు రెండు చేతులైన రెండు రాష్ట్రాల పరస్పర సహకారం ఎంతైనా అవసరం!
ప్రాంతీయతత్వాన్ని పక్కనపెడదాం, అధికారమదాంధులకి సరైన దారి చూపుదాం!
కమ్మనైన అమ్మ భాషని కాపాడుకోవటానికి చేయి చేయి కలుపుదాం.. సభలను మరచి, ప్రాంతాలకతీతంగా!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
హ్యూస్టన్ పై హార్వే చాచిన కోరలు
గాలీ వానల ఉధృత హోరులు
గోదారులుగా మారిన రాదారులు
సాయానికై ఎందరో అర్రులు
అందించిన మరెందరో వీరులు
ఐనా, రాబందుల్లా కొందరు చోరులు
ఆందోళనలో నగర పౌరులు!
ఎండిన గ్యాసు బోరులు
వాహనదారులంతా బేజారులు
బంకుల్లో బారులు తీరిన కారులు
ఇబ్బందుల్లో ఇంకెన్నో ఊరులు!
ప్రకృతికెందుకో మనపై అంత గుర్రులు
శ్రుతిమించామనేమో, ఆ చిర్రు బుర్రులు!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
పులంటే భయం
తొండంటే జుగుప్స
పామంటే వణుకు
తోడేలంటే బెదురు
ముంగీసంటే కంగారు
ఒంటెఅంటే వాసన
గాడిదంటే చులకన
కానీ..
వాటిని కలిశాక
ఒళ్లో ఆడించాక
తలపై తడిమాక
మెడపై నిమిరాక
ఆపై ముద్దాడాక
ఇంకేముంది..
జంతుప్రేమంటే ఇదికాక!
అలా సరదాగా గడిపాక
అటుపై ఇంటికి వచ్చాక
ఆ రాత్రి..
ఎందుకో నా కళ్ళల్లో పదేపదే మెదలు
పులిపిల్ల మొఖంలో ఏదో దిగులు
మనసులో మొదలైన చిన్న గుబులు
అనుమానంతో ఓసారి చేశాను గూగులు
జంతుశాలలన్నీ మహా పెద్ద స్కాములు!
పరిరక్షణ పేరుతో
క్రమశిక్షణ సాకుతో
స్వేచ్ఛను హరించే
నిర్దయతో బంధించే
మనుషులంటే.. మహా కోపం
మనమే వాటిపాలిట శాపం!
ఇంత చిన్న బోనులో అంత పెద్ద పులా?
అదీ జీవితాంతం! ఎలా?
మనిషా.. పులా? ఎవరు మృగం?
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
కష్టనష్టాలకోర్చి సంపాదించుకున్న కంప్యూటర్ ఉద్యోగాలూ
ఆ సంపాదననే నమ్ముకుని బోలెడంత అప్పుచేసి కొన్న ఇల్లూ
పిల్లవాడి భవిష్యత్తుకై కన్న కలలూ, పెంచుకున్న ఆశలూ
చుట్టూ చెంతగా, అండగా ఉన్న స్నేహితులూ
ఇక్కడే స్థిరపడొచ్చని ఒక్కొక్కరుగా వచ్చి దగ్గరైన బంధువులూ
వాళ్ళతో తరచుగా జరిపే విహారాలూ, వినోదాలూ..
ఒక్కసారిగా.. “మీవి కాదం”టే.. “మీరు వద్దు, పో పొమ్మం”టే
ఎంత కష్టం, ఎంత నష్టం?
ఉద్యోగాలు లాగేసుకుంటున్నారంటూ, ఆస్తులు కూడబెట్టుకుంటున్నారంటూ
తమ సంస్కృతిలో కలవట్లేదంటూ, మీ వేషభాషలు వదలట్లేదంటూ
కల్లబొల్లి మాటలతో, సాధ్యంకాని వాగ్దానాలతో
కొందర్ని మభ్యపెట్టి, మరెందర్నో భయపెట్టి
నిద్రపోతున్న ప్రాంతీయతత్వాన్ని మేల్కొలిపి, రెచ్చగొట్టి
అందలమెక్కి, అధికార మదంతో, అదే పనిగా వేధిస్తూ..
“మీరు వలసదారులు, తిరిగి పొండం”టుంటే,
ఎంత కష్టం, ఎంత నష్టం?
నాడు ఆంధ్ర రాష్ట్రం.. నేడు పడమర దేశం.. ఏముంది పెద్ద భేదం?
నా దేశంలో, నాది అనుకున్న భాగ్య నగరంలో, అవన్నీ సహించిన నాకు..
నాది కాని ఈ దేశపు పరాయి పొగరుమోతుల పాలనలో, ఇవన్నీ భరించడం.. ఏమంత కష్టం?
నిరంతర వైషమ్యాలతో నుండగా జనులెల్ల
కాదా వసుధైక కుటుంబం ఓ కల్ల!
If you find reading Telugu difficult, listen to my audio right here.
A few years ago, I was attending one of the Yoga courses during which a philosophical question was asked: “Who are you?”. Well, no matter what I or anyone said, the answers turned out to be incomplete, if not wrong.
Perhaps, simplest of the questions have the most complex answers. One of my answers(yes, I gave many) was “I am myself, and what I am to others.”.
Now, as I turn 40, I ask myself, “Who am I?”.
I am myself. Keep trying to love what I do and do what I love.
It’s forty. Hopefully forty more, to become better “I”.
ప్రేయసీ ప్రియులు. కాఫీ షాపు. చేతుల్లో చేతులు. కళ్ళల్లో కళ్ళు.
“రవీ.. నీకు అన్నిటికంటే ఏది ఇష్టం?”
“కల్లు..”
“ఛీ.. తాగుతావా?”
“ఆ కల్లు కాదు.. నీ కల్లు”
“ఓహో”
“మరి.. నీకేమంటే ఇష్టం?”
“కలలు..”
“ఏం.. కంటావా?”
“అవి కాదు.. కలలు, arts”
“ఆహా”
‘దొందూ దొందేరా కొందప్పా’.. అనుకున్నాడు అటుగా వెళ్తున్న ఓ తెలుగు పంతులు.
*****
తల్లిదండ్రులు. పిల్లల్ని కొత్తగా ‘మనబడి’లో చేర్చారు.
“hi, కల్యాన్!”
“hey, కిరన్!”
“మీ వాన్ని కూడా ఇక్కడ join చేసారా?”
“’మనబల్లో’ join చేస్తే తెలుగు బాగా వస్తుందని, వాల్లూ వీల్లూ చెప్తే..”
‘పిల్లలు కాదు.. మీరు చేరాలి ముందు’, టీచర్ గారి స్వగతం.
*****
పిల్లలు. అదే పనిగా వాదించుకుంటున్నారు.
“నువ్వే wrong..”
“కాదు.. నువ్వే wrong..”
ఇంతలో అటుగా వచ్చిన నాన్న.. “ఏంట్రా గొడవ?”
మొదటివాడు, “నువ్వు చెప్పు డాడీ.. house కి plural ఏంటి?”
“houses..”
“ఉహు.. తెలుగులో చెప్పు”
ఇంతలో రెండోవాడు.. “నేను చెప్తాను డాడీ, ‘ఇల్లు’”
వీడూరుకోడుగా, “కాదు, నువ్వు wrong, అది.. ‘ఇల్లు’”
ఇద్దర్నీ ఆపమన్న నాన్న.. “మీ ఇద్దరూ wrong.. అది.. ‘ఇల్లులు’”
*****
“ళ” – మన భాషకు ఎంతో ప్రత్యేకం.
ప్రత్యేకహోదా ఎలాగూ రాదు, కనీసం ప్రత్యేకతనైనా కాపాడుకుందాం!
సగం మూసిన కిటికీ తెరల నుంచి బారెడు పొద్దెక్కిన సూరీడు నిద్దర లేపుతుంటే,
“బద్ధకం కూడా ఇంత హాయిగా ఉంటుందా?” అరుదుగా తప్ప ఇలాంటి అవకాశం రాని నేను,
‘పక్కపై ఇంకాసేపు దొర్లితే తప్పేంట’నుకుంటున్నపుడు,
దిండుపై రాలిన జుట్టు రాబోయే దశాబ్దిని గుర్తు చేయగా,
తాపత్రయ పడే అర్ధాంగి తయారుచేసిన ఉల్లిపాయ గుజ్జుతో కాబోయే అరగుండుని కప్పేసి,
‘తలపై ఉండనిది ముఖంమీద మాత్రం ఎందుక’ని, కసితో క్షవరించి, ఆపై తలంటి,
‘నువ్వు.. నువ్వు.. నువ్వే.. నువ్వు..’ లాంటి మైమరపించే పాటలు వింటూ,
ముద్దపప్పూ ఆవకాయ గోంగూర నోరూరించగా వాటినీ అంతే ఇష్టంగా తింటూ,
ఎప్పుడూ ముక్తసరిగా మూడు ముక్కలు మాత్రమే మాట్లాడే అలవాటుని కాదని,
ఏకంగా రెండు గంటలు తనివి తీరా తల్లిదండ్రులతో స్కైపించి,
వాట్సాపు వాడకంలో వారెంత వెనకబడ్డారో గ్రహించి, అదెలా వాడాలో వివరించి ముగించే సరికి,
ఖాళీగా ఉన్న టీవీ.. “మరి నా సంగతో?” అని నన్ను దీనంగా అడగ్గా,
ఎన్నాళ్ళనుంచో చూద్దామనుకున్న ‘ఓపెన్ హార్ట్ విత్ ఆర్కే’లు గుర్తుకు వచ్చి,
వాటిని ఒక్కొక్కటిగా చూస్తున్నప్పుడు,
‘అనుభవం నేర్పే పాఠం, విజయం వెనుక పోరాటం, కుటుంబంకోసం పడే ఆరాటం’
దాదాపు అందరి జీవితాల్లోనూ అగుపిస్తుండగా,
దాదాపు నాలుగు గంటల నుంచీ కళ్ళార్పకుండా చూస్తున్నానని, ఫోనులో వచ్చిన ఓ మెసేజ్ తట్టి చెప్పగా,
రేపటి ‘ఫాదర్స్ డే’ ని ఇవ్వాళే జరుపుకుందామని పిలిచిన స్నేహితులతో సరదాగా కాసేపు గడిపిన నాకు..
భార్యాపిల్లలు ఊళ్ళో లేని లోటుని పూరించి, మరిపించిన ఈ రోజు..
భలే మంచి రోజు!
తీపి, పులుపు, ఉప్పు, కారం, చేదు, వగరు – ఉగాది
ప్రేమ, సరసం, నమ్మకం, చురక, తగువు, అలక – కాపురం
ఆరోహణం, విరోధం, విరామం, ఊడిగం, విరమణం, అవరోహణం – ఉద్యోగం
సంతోషం, ఉల్లాసం, సుఖం, కోపం, దుఖం, కష్టం – జీవితం
అన్నీ సమపాళ్ళల్లో తీసుకున్నప్పుడు, ప్రతిదీ పండుగే, ప్రతిరోజూ ఉగాదే!
పదో ఏడు. పిల్లాడు పెద్దాడయ్యే ఈడు.
బాల్యానికి దూరమౌతూ కౌమారానికి చేరువౌతుంటే..
అమాయకత్వమే తప్ప మరేదీ తెలీక, పరిచయంలేని మరో ప్రపంచం వైపు పరుగుపెడుతుంటే..
ఓ తండ్రి ఇచ్చే సూచన, దీవెన, బహుమానం.. అభిరామ దశకం.
పెద్దలని గౌరవించు.. పద్ధతులని పాటించు!
అల్పులని ఆదరించు.. తప్పులని మన్నించు!
ఉన్నదాన్ని అనుభవించు.. లేనిదాన్ని విస్మరించు!
ప్రతిభని గుర్తించు.. ఈర్ష్యని త్యజించు!
పరిసరాలని గమనించు.. కీడెంచి మేలెంచు!
మనసుని మందలించు.. బుధ్ధిని బుజ్జగించు!
నిరంతరం శ్రమించు.. లక్ష్యాన్ని సాధించు!
కష్టాన్ని అధిగమించు.. సంతోషాన్ని పంచు!
ప్రకృతిని ప్రేమించు.. జీవకోటిని రక్షించు!
పదోఏటిని స్వాగతించు.. పదిరెట్లు జీవించు!
wife, women, marriage
jokes are on rampage
creativity at its height
sensitivity dark as night
back then, there were only a few
but now, in every whatsapp I knew
you having fun? of course
she having fun? check once
worried your golden period ended as bachelor?
remember she is younger, it ended for her sooner
marriage is a unique game, surprisingly
either both win or both lose, eventually
*************
“before marriage, I had life
after marriage, I have wife”
seriously??
not sure if others underrate theirs
or the specialty is all yours
ever since you came into my life
it is filled with even more life
happy or sad, laughed or cried
good or bad, succeeded or failed
we always did it together, for 12 years
wishing us many more and wishing you..
మొదటి సారి మహా సముద్రయానం చేసిన నాకు, అదో పెద్ద వింత
విశ్వమంటే తెలీని నాకు, బహుశా సముద్రమే విశ్వమంత
అన్ని వైపులా నీరే కనపడుతుంటే, ఆదీ అంతమూ లేదేమో అన్నంత
సుదూరానికి చూస్తుంటే, ఆకాశపుటంచుల్ని తాకుతున్నంత
ముందుకేమో చేరుకోలేనంత, వెనక్కేమో తిరిగి వెళ్ళలేనంత
గంట కునుకు తర్వాత లేచి చూసినా, ఒక ఇంచు కూడా కదలనంత
ఎంత దిగినా, లోతెంతో తెలియనంత
భూమి అంటే నీరేనేమో, నేల కాదేమో అన్నంత
సుడులు తిరిగే నీటిని చూస్తే, ఓ ప్రళయ మంత
ఊయలలూగే అలలను చూస్తే, మనసంతా ఓ పులకింత
ఎప్పుడూ నేలపై ఉండే నాకు, గోళాన్తర వాసమే ఇదంతా
నేల చాలని మనకు, నీరు కాదా మరో చెంత
ఇంతటి విశాల సముద్రమ్ముందు, అసలు నువ్వెంత నేనెంత
నీదీ నాదని పంచుకోవాలనుకునే అల్పులమే కదా మనమంతా
What is Luxury in Life?
One acre in new capital?
Two incomes in family?
Three vehicles in garage?
Four bedrooms in home?
Five diamonds in locker?
Six digit balance in bank?
Seventh version of iphone?
Eighty inch television?
Armanis, Bvlgaris, Dolce Gabbanas, Louis Vuittons, Mercedes, Pradas, Rados?
May be.
But, when did we last..
have a sip of coffee watching the sun rising
take a picture or two of the sun setting
stare at a fish swimming
listen to a bird chirping
play a boardgame with kids
walk in the park with wife
pick a fruit in the field
cut a veggie in the kitchen
watch the clouds mingle
see the stars twinkle
read a book
visit a temple
sing a song
shake a leg
Didn’t we use to do all that, until the pursuit of luxuries in life stole the beauty of it?
Time to redefine Luxury?
Luxury is.. after all, Luxury. You never have all of it.
Whatever you have, enjoy every bit of it.
Whenever you have, cherish every moment of it.
We need freedom from our masters.
We have been enslaved for 8 years.
We hardly talk to each other at home.
Toys and games are locked for kids.
Books are shelved or sold.
Attention is arrested and eyes are put behind glass bars.
Kid’s candies are crushed.
Birds once loved turned angry at us.
Sand castles buried under Tetris debris.
Monopoly is not ours, any more.
Yes, it is because of our masters.
We invented them.
We brought them home.
We talked to them.
We sang with them.
We played with them.
But now..
We can’t control them, they control us.
They are becoming smarter, we are becoming dumber.
They are evolving humanoids, we are shrinking robots.
They are masters, we are slaves.
Is it the beginning of “machine-age”? Hope not.
We need freedom from our masters.
We want to be back at the playgrounds, into the woods, on to the beaches.
We like to mingle with nature.
We hope to remain humans.
We need freedom from smartphones!
ఓ బొజ్జ గణపయ్య నీ దండు మేమయ్య
నీ పండుగంటేను మాకెంతొ ప్రియమయ్య!
ఉత్తరము దక్షిణము తూరుపూ పడమరయును
నీ భక్త జనకోటి మెండుగా ఉన్నాము!
అమెరికా ఇంగ్లండు జాపాను యూరప్పు
ఏ దేశమేగినా నీ పూజ నిష్ఠగా చేసుకొనుచున్నాము!
మూడైన ఐదైన ఏడైన ఎన్నైన
ప్రతి రాత్రి ఓ నవరాత్రి లాగున
నిత్య హారతి నీకు పట్టిస్తు ఉన్నాము!
నేరేడు మారేడు వెలగ తాంబూలమూ
ఏదున్న లేకున్న అన్నియూ మీరనుచు
ఉన్నవే భక్తితో పత్రిగా చేసితిమి!
కుడుములూ ఉండ్రాళ్ళు చలివిడీ వడపప్పు
చేయడము రాకున్న తీరికే లేకున్న
అన్నమూ పప్పుయే నైవేద్యమిచ్చాము!
శ్లోకాలు పద్యాలు పూజలూ మంత్రాలు
అర్ధమే కాకున్న శ్రద్ధతో చదివాము
చదవడమే రాకున్న బుద్ధిగా విన్నాము!
పిల్లలైతేమి పెరిగి పెద్దయితేమి
ఆంగ్లమైతేమి ఆంధ్రమైతేమి
అందరితొ పూజ చేయించినాము!
ఓ బొజ్జ గణపయ్య నీ దండు మేమయ్య
తప్పుజరిగితె మమ్ము మన్నించుమయ్య
విఘ్నములె రాకుండ దీవించుమయ్య!
I recently overheard a conversation of two college-going Telugu-speaking youth and it went something like this..
“నిన్ననే afternoon show కి వెళ్ళా. నువ్వు?”
“నేను two days back already చూసేశా. taking మాత్రం super గా ఉందిరా. every scene లో richness కనపడింది. particular గా war sequence ఐతే ultimate.”
“నాకైతే background music mind blowing. one or two songs కూడా బానే ఉన్నాయి.”
“water fall backdrop scene కూడా బానే ఉంది కాని, కొంచెం unrealistic గా feel అయ్యాను.”
“అక్కడక్కడా కొన్ని silly mistakes. అవి కూడా avoid చేస్తే ఇంకా better గా ఉండేది.”
“climax కూడా interval లాగా తీసి tension పెడుతున్నాడు. overall గా ఐతే, movie super.”
“..”
“..”
ఇలా వాళ్ళ సంభాషణ నడుస్తూ ఉండింది. ఆ cinema గురించో, లేదా వాళ్ళ అభిప్రాయాల గురించో చర్చిండం నా ఉద్దేశం కాదు. ఎవరి అభిప్రాయాలు వాళ్ళవి. గౌరవిద్దాం.
ఐతే, ఎవరూ గమనించని, బహుశా ఎవరూ చర్చించని, నాకు బాగా నచ్చిన, విషయం ఒకటుంది.. ఆ cinema లో మొత్తం మీద ఎక్కడా కూడా ఒక్క english పదం కూడా వాడలేదు.
“అందులో వింతేముంది? అది రాజుల కాలం నాటిది కాబట్టి, అందులో english వాడాల్సిన అవసరమే రాలేదు.” అని అంటారా? అవును. అసలు english వాడే అవకాశమే లేదు. కానీ, అదే cinema గురించి మనం మాట్లాడుకునేటప్పుడు మాత్రం అటూ ఇటూ కాని భాషతో రెండు భాషల్నీ చిత్రవధకి గురిచేస్తున్నాం. కాదంటారా?
ఆ సంభాషణని మరో సారి గమనించండి. తెలుగు పదాలకంటే అరువు పదాలే ఎక్కువ కనపడుతున్నాయి. మన పదాలకోసం వెతుక్కోవలసి వస్తోంది. కానీ వినటానికి ఎంత సాధారణంగా తెలుగు లాగా అనిపిస్తోందో కదా!
మీరెప్పుడైనా ఇద్దరు బెంగాలీలు మాట్లాడుకుంటుంటే విన్నారా? ఒక్క ముక్కైనా మనకర్ధమవుతుందా? ఇక ఇద్దరు తమిళులు మాట్లాడుకుంటుంటే, అసలు అది తమిళమో మలయాళమో కూడా అర్ధం కాదు. అదే ఇద్దరు తెలుగు వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటుంటే మాత్రం, కాసింత english వచ్చిన ఎవరికైనా ఇట్టే అర్ధం అవుతుంది.
గ్రాంధికం నుంచి వాచకం, వాచకం నుంచి జానపదం, జానపదం నుంచి వాడుకపదం. తరానికీ తరానికీ భాష కొంత రూపాంతరం చెందడం సహజం. కానీ, అంతరించి పోయేంతగా మార్పు చెందడం, అసలు తరచుగా వాడే కొన్ని ఆంగ్ల పదాలకి తెలుగు అర్ధం తెలీనంతగా మాయమవటం, మన దురదృష్టం. మనం చేసుకుంటున్న పాపం. మన తరం చేస్తున్న నేరం.
“మన తరమా?” అవును, కచ్చితంగా మన తరమే. తెలుగు సినిమాలలో వాడే తెలుగును గమనిస్తే, డెబ్బై ఎనభై ఏళ్ళ నాటి తెలుగు ఒక్క సారిగా భ్రష్టు పట్టి పరభాషా పంకిలమవటం, కేవలం మన తరంతోనే మొదలైంది. ఇప్పుడు పరాకాష్ఠకు చేరింది. కారణాలు కర్ణుడి చావుకున్నన్ని. కానీ, బాధ్యులం మాత్రం మనమే.
వేమన పద్యాలూ, సుమతీ శతకాల వంటి అందరికీ (ఒకప్పుడు)అర్ధమయ్యే సూక్తి సంపదని ముందు తరాలకి అందించాలంటే, ముందుగా తెలుగుకు పట్టిన తెగులుని వదిలిద్దాం. This is not against speaking English language. I respect that language, for that matter, every language. తెలుగు వాక్యాలలో ఆంగ్ల పదాలు, ఇంట్లో అందమైన చెక్క దూలాలకి పట్టే చెద పురుగులు. అరికట్టకపోతే, ఇంటి దూలాలనీ చివరికి ఇంటినీ నాశనం చేస్తాయి. కాబట్టి, తెలుగులో మాట్లాడేటప్పుడు కేవలం తెలుగు పదాలనే వాడదాం, ఆంగ్ల పదాల వాడకాన్ని తగ్గిద్దాం, మన ఇంటిని కాపాడుకోవటానికి మన వంతు ప్రయత్నిద్దాం, భావి తరాలకి సొంత ఇంటి సౌందర్యాన్ని చెక్కు చెదరకుండా అందిద్దాం.
“ఇది సాధ్యమేనా? అంతా తెలుగులోనే మాట్లాడాలంటే కొంచెం ఎబ్బెట్టుగా ఉండదా?”. ఎందుకుంటుంది? ఆ సినిమా చూస్తున్నంతసేపూ, ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా ఎబ్బెట్టుగా అనిపించిందా? అచ్చ తెలుగు సినిమా ఆరు వందల కోట్లు సంపాదించడం సాధ్యమైనప్పుడు, తెలుగు వాళ్ళు అచ్చ తెలుగులో మాట్లాడుకోవటం కూడా సాధ్యమే. అది మన తరమే!
Summer holidays are good because there is no school and I get to play a lot. They are also bad because I don’t get to meet my friends.
But luckily, yesterday, one of my close friends came to our house and we played like, for more than 2 hours. He also brought a new Lego set along with him. He said his Dad bought him that because he made a nice card for his dad on Father’s Day.
Father’s day? When was that? A few weeks ago? Oh no, I missed it. Else, I would have made a card for him too. And even wrote a letter too!
But.. wait.. what would I write in the letter? Hmm.. may be something like “I love you, Dad!.. You are the best Dad!..”. Good idea, because I really love him, love him a lot.
But, how would he react after seeing the letter? Would he hug me and say “I love you too, baby!”? Hmm.. I think he would, because he loves me. I guess he does. Because, he bought me an iPad and many Lego sets.
But then, why did he shout at me, when I asked him to play with me two days ago? Mom said, I shouldn’t disturb him when he is on phone. But, he is always on phone when he is not using his laptop 😦
Why did he keep quiet, when I asked him to join me to swimming in the evening? Mom said, he is very tired and I should let him relax. Even I go to school everyday and stay, like 8 hours and I am not tired 😦
The other day, during the school, he didn’t come to the PTA meeting. Mom said, he had some urgent work in the office. How would he know how I am doing in school, if he doesn’t attend?
The next day, I tried telling him the new science experiment we did in the school, but he said he was driving home, so talk to him later. Mom simply gestured me not to bother him. How would he then know my favorite subject is science? (and I don’t like social studies teacher, you know 🙂 )
How I wish he could stay by me and tell a bedtime story every night? Mom says, he would do that tomorrow because he couldn’t remember any story today. But, I have seen many tomorrow’s waiting for another tomorrow 😦
Why did he turn to the other side, when I woke up a little early and went to him to just lay by him? Mom said, he had late night office calls. I don’t understand, he says no to me for everything, but why can’t he say no to his manager, at least one day?
Why did he lie to me that he would come take us to the carnival? Mom alone took me because dad told her he had to go meet a friend. Why doesn’t he understand that I can meet and make more friends when he takes me to carnival?
You know.. I love reading diary of wimpy kid? I like it more when Dad sits next to me and read the book with me. But why does he always keep peeking into his facebook? Is facebook more interesting than diary of wimpy kid?
I was really frightened one day, when he yelled at me after looking at my social studies grade in second unit assessments. But why didn’t he notice my grades in science, in the same report card?
Why does he always take me to weird movies? Once when I cried, he promised me to take me to minions movie, when it releases in theaters. It release, but then, I forgot. He forgot too, I believe.
Looks like it is never-ending like my tardy’s. I think, let me write all this in the letter.
Where is my pencil, here it is. Let me tear a paper from my notebook. Now.. where do I begin?
Hey.. my paper.. my paper.. hey.. where are you flying away.. hello.. stop.. stop..
==================================================================================
“Dad..”
“Dad..”
Someone is waking me up.. waking me up from my dream.. Oh, it’s my son. He is hiding something in his hands, his face not pleasant, his eyes red. Looks like he didn’t sleep well in the night. He simply kept an envelope on my pillow and quietly left.
Wondering what was that, I opened it curiously. It’s a card, a nice colored card, made by him.
Something is written in it.. “I love you, Dad! You==============”. Something striked off.. what could it be?
Oh no.. was it my dream or his?
I couldn’t wait a second.. jumped up from my bed to hug him and say “I love you too, baby!”
My one month long single parenthood ends today, and I am both glad and sad.
A month ago, I wasn’t sure how I was going to manage, for this was the first time that I needed to take complete care of the child, over a full month.
Well, I knew how difficult a task it could be, but, I “realized” the challenges only after I (barely) managed to do it myself.
If one month was a challenge, I wonder how you managed it, month after month and year after year. Often, thanklessly.
Now I know, why you disappointingly stare at me as I silently finish my dinner. All you expect is an acknowledgement if not an appreciation for a special dish.
Now I know, why there is always a pile of unwashed dishes in the sink. They are there despite doing multiple rounds of cleaning a day.
Now I know, why you forget to tell me all the groceries the first time. It is impossible to plan all the items ahead.
Now I know, why you always rush to pack my lunch box. I barely managed tardy’s for the child.
Now I know, why you don’t do physical exercise. I gained a couple of pounds myself this month.
Now I know, why you always feel sleepy. You keep thinking about next day’s cooking in your sleep tonight.
Now I know, why you watch only entertainment in TV. After a daylong work, what you need is entertainment and not education.
Now I know, why you ask for a maid. It is basically a two people work, each day.
Still, now I know, why children like mom more than dad. It is not the effort that is noticed, it is the affection that is felt, unknowingly.
Happy (belated) mother’s day! The joy of parenting is all yours.
I am fortunately passionate enough to take part in long group rides.
Triggered by a recently finished one such long ride, I find some striking similarities between a long ride and life in general. Here are some:
One mile at a time. You are sure to reach your target.
Every uphill is followed by downhill. Get over it.
Ensure your near (and dear) have safe ride too. Their fall might lead to your fall.
Do not compare yourself with a slower rider. There are much faster riders ahead of you.
Do not compare yourself with a faster rider. Know your limitations and be within.
Don’t look too far, you see only uphill. Enjoy the downhill right now.
You can’t go too far against the nature (wind). Oblige it.
Know when to switch gears. It is not always plains.
Take breaks. Recharge, rejuvenate and resume.
Have a friend, be a friend. Your ride will be more pleasant.
Have a spare. You never know when you will need it.
A fall is not the end. Get up, shake it and move on.
Feel free to take short detours. Nature is beautiful.
Don’t just ride. Help a cause.
Make the most out of your downhill and get a mileage to the next uphill.
Injuries are not uncommon. Treat yourself, take help and move ahead.
Alone, you may ride faster. Together, you can ride longer.
Ride and let others ride.
Ride is not a race. It is an experience. Feel it.
Happy riding!
బామ్మ: “హలో”
మనవడు: “యేమిటే, ఈ టైంలో..”
బా: “నిద్రపొయ్యావా? సరేగానీ, మరి.. మన డల్లాస్ నాగేశ్వర్రావ్ గారి మనవడి కొడుకు పుట్టినరోజు రేపు చేసుకుంటున్నారంట, ఒక సారి వెళ్ళి రారాదూ!”
మ: “నేనిప్పుడు డల్లాస్ లో లేనే”
బా: “అదే(, మొన్నీమధ్యేగా చికాగో సుబ్బారావ్ గారి వూరి నుంచి డల్లాస్ వచ్చానన్నావ్?”
మ: “అది రెండు నెల్ల క్రితం మాట. ఇప్పుడు కొలరాడో అనీ ఇంకో ఊర్లో ఉంటున్నాలే”
బా: “ఇదేమి కొలవెరి రా.. ఇలా రెండు నెల్లకోసారి ఊరు మారటమేమిటొ, నాకంతుపట్టట్లా. మన బెంగుళూరు బాలరాజు గారి మనవడు పదిహేనేళ్ళనుంచి శుభ్రంగా బెంగుళూరు లోనే ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు.. కుండ కదలకుండా”
మ: “ఐతే యేమంటావే ఇప్పుడు?..”
బా: “నేననేదేముంది.. నువ్వే అప్పుడు అమేరికాని అదేదో అంటారని చెప్పి వెళ్ళావుగా..”
మ: “అదా.. Land of opportunities అనీ..”
బా: “అంటే?”
మ: “అది నీకర్ధం కాదులేవే.. సరే, నాకు ఒక ఇంటర్వూ కాల్ ఉంది, డెట్రాయిట్ లో నీకు తెలిసిన వాళ్ళుంటే చెప్పు, మళ్ళీ తర్వాత ఫోన్ చేస్తా, బాయ్”
బా: “??”
It has been a year since we relocated to the US and I have encountered quite a few friends/ colleagues who are thinking of either relocating to the US or returning to India. While the motives could be many and different, there is one common concern: “How much to earn? (to maintain the relative standard of living)”. This question has been asked by both aspirants (India to the US) and hesitants (the US to India).
While the “aspirants” presume that a lot could be saved in the US, the “hesitants” wonder how expensive it is to live in India. Despite visiting the US many a times, I did not realize how expensive to lead a standards-matching life in the US, until I seriously thought about and planned for it. Similarly, many of my friends who occasionally make short visits to prime cities in India exclaim how people are able to live with such high prices.
For a while, I simplified it with, “yeah, there are a certain things which are expensive in the US and certain other in India”. Recently, I did a little bit of comparative analysis of earnings and relative expenses in both the countries. To my surprise, barring a few infrequent expenses, both the countries are equally expensive, in many ways.
Here is a simple chart of various recurring and infrequent (but common) expenses and their comparison. I have taken the case that many of my friends (including me, of course) can relate to.
I am sure there is a lot of variety in each one’s earning sources and spending patterns. When you attempt to derive based on one sample earning-expense scenario, I am sure there would be more disagreements than agreements. Respect. Nevertheless, I hope this chart helps to get a bird’s eye view of the expenses relative to the earnings in both the countries for the segment of people that I chose.
“Standards matching” could be interesting. For e.g., a Honda Accord in the US is equivalent to a Suzuki Swift, and not a Honda Accord, in India. And there are certain things (services like maid, cook, driver, etc.) are just not viable in the US. Hence, the “standards matching” is considered as relative within the context of that country and not an absolute comparison between the countries.
Conclusion: An earning of 120K in the US is equivalent to 20-25Lacs in India to match the respective living standards* and you are likely to find that both the countries are equally expensive. Anything above that is a luxury. Ultimately, you will be happy as long as you like to be happy with what you earn, no matter which part of the world you live in.
బామ్మ: “హలో..”
మనవడు: “హలో..”
బామ్మ: “ఏరా బడుధ్ధాయ్, యేం చేస్తున్నావ్”
మనవడు: “ఆ( యేముందే, అమేరికాలో అందరు మగవాళ్ళు ఏం చేస్తారో, నేనూ అదే చేస్తున్నా”
బామ్మ: “అర్ధం కాలా..!”
మనవడు: “అదేనే, అంట్లు తోముతున్నా”
బామ్మ: “అదేం? అప్పుడు.. అదేంటి.. అదేదో చెప్పి మరీ అమేరికా వెళ్ళావ్?”
మనవడు: “అదా.. Quality of life అనీ..”
బామ్మ: “అంటే?”
మనవడు: “అది నీకర్ధం కాదులేవే.. సరే, నాకు బాత్రూంలో కొంచెం పని ఉంది, మళ్ళీ ఫోన్ చేస్తా, బాయ్”
బామ్మ: “??”
